درباره پروتکل OSPF (قسمت دوم)

با سلام خدمت شما دوستان عزیز و همراهان همیشگی شبکه کالا ، امروز میخواهیم درباره قسمت دوم پروتکل OSPF صحبت کنیم. در این قسمت درباره backbone در پروتکل OSPF  رابطه با روتر ها و… صحبت کنیم. با ما همراه باشید. شبکه کالا

درباره backbone در پروتکل OSPF :

در این پروتکل ها موقعیت هایی استثنایی رخ میدهد که نا حیه ای جدید اضافه می کند که نمی تواند دسترسی مستقیم به backbone داشته باشد، و باید یک لینک مجازی اجرا می شود.

مسیرهایی که درون یک ناحیه ایجاد می شوند می توان گفت مقصد مسیر متعلق به همان ناحیه است، مسیرهای intra-area نامیده می شوند.

این مسیرها معمولا با حرف O در لیست  IP routing نشان داده می شوند. مسیرهایی که اغلب از یک ناحیه به ناحیه ای دیگر ایجاد می شوند، inter-area یا summary routes گفته می شود.

نشان گذاری این مسیرها در لیست دسته بند  IP routing است. مسیرهایی که میان محیط هایی با پروتکل های مسیریابی گوناگون ایجاد و به داخل شبکه ی OSPF مشخصی وارد می شوند، external route نامیده می شوند.

درباره لینک مجازی در پروتکل OSPF :

دراین جا پیوند زدن ناحیه ای که اتصال فیزیکی به backbone ندارد ترمیم backbone در موقعیت که عدم اتصال به area 0 رخ می دهد.

از لینک مجازی وقتی می توانیم استفاده کنیم که اتصال فیزیکی یک ناحیه به Backbone وجود نداشته باشد،  لینک مجازی برای همین ناحیه راهی  منطقی و درست را به backbone ارائه میدهد.

در پروتکل لینک مجازی باید میان دو روتر ABR ایجاد شود که ناحیه ها اشتراکی با هم داشته باشند و یکی از این روترها به ناحیه backbone متصل باشد.

روتر های دیوار به دیوار یا همسایه :

در این پروتکل روترهایی که در ناحیه ای یکسان با یکدیگر اشتراک دارند، روترهای همسایه یکدیگر در آن ناحیه گفته می شود.

روترهای همسایه از طریق پروتکل Hello انتخاب می شوند. پک های این پروتکل به صورت دوره ای با استفاده از آدرس multicast از هر اینترفیس به خارج فرستاده می شوند.

روترها به محض اینکه خود را در لیست پک های Hello از همسایه خود مشاهده کنند، تبدیل به روترهای همسایه خواهند شد.

به این ترتیب ارتباطی دو طرفه تضمین می شود. مذاکرات میان روترهای همسایه تنها بر روی primary address انجام می شود.

چگونگی دیوار به دیوار شدن روتر یا همسایه :

روش Area ID :

دو روتر ناحیه ی مشترکی داشته باشند یک اینترفیس از آنها در ناحیه ای یکسان قرار داشته باشد. البته اینترفیس ها باید متعلق به subnet یکسان باشند و آدرس mask مشابهی داشته باشند.

روش Authentication :

پروتکل OSPF اجازه خواهد داد که بر روی ناحیه ای مشخص تنظیمات رمز عبور اعمال شود. روترهایی که قصد دارند با یکدیگر همسایه شوند، باید رمز عبور یکسانی را برای ناحیه ای مشخص مبادله کنند.

روش فاصله زمانی Hello و Dead :

پروتکل OSPF پک های Hello را بر روی یک ناحیه مبادله می کند. این روشی است که برای زنده نگاه داشتن ارتباط میان روترها استفاده می شود تا از حضور همسایه خود در همان ناحیه آگاهی یابد و همچنین یک روتر ا انتخاب شده (DR) را انتخاب نماید.

روش  Hello interval :

فاصله ی زمانیِ (به ثانیه) میان بسته های hello را مشخص می کند که یک روتر بر روی اینترفیس OSPF خود می فرستد. Dead interval مدت زمانی سپری شده پیش از اعلام از دست دادن روتر موجود در OSPF است

که در آن بسته های Hello توسط همسایه دیده نشده اند. در پروتکل OSPF ، این فواصل زمانی باید دقیقا میان دو همسایه یکسان تعریف شده باشد. اگر هر یک از این فاصله های زمانی متفاوت باشد، این روترها در ناحیه ای مشخص به عنوان روترهای همسایه به شمار نخواهند آمد

امیدواریم که این مقاله مورد توجه شما قرار گرفته باشد.

شبکه کالا